در هر تعامل نوع رفتار پیاده شده تأثیراتی از خود به جا می‌گذارد. یک وجه از این تأثیرات را می‌توان در اغوا و ارشاد طرف مقابل مشاهده کرد. در یک تعامل متداوم رفتاری و گفتاری دو طرفه، در ابتدا تأثیر کردار و فعل بر روی رویه‌ی سطحی شخصیت مورد نظر اعمال میشود. در این مرحله گاها حتی مشاهده‌ی تأثیر گذاشته‌شده غیرممکن است، با تداوم نوع رفتار این تأثیر کم‌کم به عمق شخصیتی طرف مقابل نفوذ کرده و تأثیر خود را هرچه موثر تر می‌گذارد، در ابتدای این مرحله مشاهده‌ی تغییرات اولیه ناشی از تأثیرگذاری کردار بر روی مفعول مورد بحث امری بدیهی است. در نتیجه‌ی فرمول فوق نوع شوخی‌های ساده، رفتارهای اباحی گرایانه ی عرفی می‌توانند در کوتاه مدت و به شکل عمیق در بلندمدت منجر به حیا زدایی بشوند.
