فیلم حاشیه اقیانوس آرام با داشتن سه المان اصلی یعنی زن شرقی به عنوان نماد تمدن شرق ،اقیانوس آرام و هنگ‌کنگ بعنوان سرزمین شرق و هیولایی در قامت افسانه‌های شرقی (گودزیلا) جامعه شرقی را هدف اصلی خود قرار داده است تا در توجیه آن بر آید که کشورهای شرقی به خصوص آسیایی توانایی مراقب و حفظ امنیت خود را ندارند.
ماشین تخریب عقاید انسان‌ها، هالیوود هر ساله تعداد زیادی فیلم را روانه‌ی بازارهای سینمایی می‌کند تا خوراک ناسالمی را برای افکار عمومی جهان پدید آورد. در بین این آثار تعداد تعدادی فیلم با بودجه‌های کلان وجود دارد که صنعت سینمایی – یهودی غرب تمرکز خود در رساندن پیام‌های ضاله‌ی خویش را بر روی آنها معطوف می‌کند. این قبیل فیلم‌ها تحت عنوان فیلم‌های بلاک باستر شهرت دارند زیرا که بودجه‌ی چند صد میلیون دلاری آنها تضمینی برای فروش زیاد این فیلم‌ها در گیشه و به طبع آن دیده شدن گسترده‌ی این آثار نزد بیننده‌ی جهانی است. یکی از این فیلم‌های بلاک باستر فیلم قرمز 2 (Red 2) می‌باشد که با بودجه‌ی 85 میلیون دلار (بیش از 250 میلیارد تومان) توسط کارگردانی برنده‌ی جایزه‌ی اسکار با نام رابرت پاریسوت ساخته شده است.
در این مطلب تلاش کرده ام تا به روح حاکم بر فصل جوایز به ویژه جایزه ی اسکار پرداخت داشته باشم و در ادامه دلیل کاندید شدن و برنده شدن فیلم ضد ایرانی اسکار و باز ماندن مابقی فیلم ها از فستیوال های آمریکایی را مورد نقد و بررسی قرار دهم.
در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به فیلم Let me in ، این فیلم را در چهارچوب نفس اماره بررسی و تحلیل کنم :
مقدمه
امروز جامعه ما و دیگر جامعه‌ها اسلامی در معرض خطر تهاجم فرهنگی به ویژه از طریق رسانه‌های بصری قرار دارد از این رو پرداختن به زوایای تاریک این دست اقدامات و روشن کردن تاکتیک‌ها و روش‌های دشمنان برای عموم جامعه کار مهمی است اما در جنگ تمدن‌ها و فرهنگ‌ها ما نیز نباید دست خالی باشیم و فقط به فکر آگاهی بخشی به مردم خودمان و بیان هدف‌ها و غرض‌های دشمن باشیم یکی از کارهای که جوامع اسلامی به ویژه کشور ما می‌تواند انجام دهد ساخت محصولات بصری برای معرفی مدل زندگی سالم و همچنین آشنا کردن مردم با مسائل دینی-مذهبی در قالبی ساده و تماشایی است ولی متأسفانه به دلیل بی‌توجه مسئولان و به دلیل ضعف‌های فنی و نبود کارگردان‌های تراز اول این مهم به شکل مطلوب میسر نشده است و فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی عمدتاً فاقد القا پذیری مفاهیم دینی به بیننده خود به شکل کامل می‌باشد و محصولات ساخته‌شده به اسم ژانر مذهبی ولی در اصل در ژانر تاریخی تولید و به نمایش در می آیند. اما رسالت ما در برابر غرب فقط محدود به آگاهی بخشی در مورد ابعاد تهاجم‌های فرهنگی نیست بلکه می‌توان از محصولات تولیدشده توسط غرب هم استفاده‌ی مطلوب کرد و به مانند صدفی که سنگی را به مروارید تبدیل می‌کند سنگ‌های ساخته‌شده توسط غرب را به گوهری برای خود تبدیل کرد و بدین گونه تا حدودی خلأ نبود فیلم‌های دینی را موقتاً پر نمود…
