محسن رضایی خود را با عنوان کسی که دکترای اقتصاد دارد معرفی می‌کند.
در ابتدای بحث کسی که دکترای اقتصاد دارد باید حداقل از خود یک تئوری اقتصادی داشته باشد این که آدم مثل ضبط صوت یک چیز را حفظ کند و بعد امتحان بدهد که نشد دکتر!! آقای محسن رضای بدون ارائه کردن مدل بومی و با تکیه به مدل غربی ایالتی می‌خواهد رئیس‌جمهور ایران بشود و البته در این راه از عنصر استفاده از احساسات مردم به نفع خودش مکرراً بهره می‌برد.
اما مشکل اساسی مدل اقتصادی رضایی به شرح زیر است :
الف) مشکلات کوتاه مدت
عوض کردن بنای اقتصادی یک کشور نیاز به برنامه‌ی طولانی مدت دارد و باید در شرایطی اجرا شود که انون کشور در یک ثبات نسبی اقتصادی باشد. آقای رضای با این کار و پیاده کردن تئوری اقتصادی خودش در کوتاه مدت و در شرایط کنونی چیزی جز یک شک اقتصادی به وجود نمی‌آورد البته آقای دکتر توجه نکردن که این حرفی که دارند می‌زنند (مدل ایالتی کردن کشور) نیاز به تهیه لایحه و تصویب در مجلس دارد. بیان و این‌گونه نشان دادن که از فردای ریاست جمهوری رضایی قرار است مدل ایالتی در کشور پیاده شود مصداق صادقی از پوپولیسم در بین سیاست‌مداران ایرانی است.
ب) مشکلات بلندمدت!
جناب آقای دکتر رضایی که در کنار دکترای اقتصاد نظامی هم می‌باشد چطور است که در طرح خود نه تنها حرفی از ژئوپولیتیک جمهوری اسلامی ایران نزده است بلکه عملاً در مدل ایالتی کردن کوچک‌ترین توجهی به تقسیمات بومی، قبیله‌ی، فرقی ای و نژادی در ایران نکرده است . این در حالی است که پخش بخش کردن ایران به این شیوه می‌تواند در آینده مشکلات سیاسی زیادی را به وجود بیاورد و تا حد تجزیه ایران هم بحران ایجاد کند.
